Bali belly; onze vakantie op Bali viel tegen

Eerlijk verhaal van Cindy

Eerlijk gezegd weet ik niet of je na ons verhaal over onder andere mijn Bali belly nog steeds voor Bali zou kiezen, maar ik geloof dat eerlijke verhalen ook hun plek verdienen.

Na vele reizen als gezin en enkele reizen met alleen Dan, stond eindelijk onze langverwachte gezinsreis voor de deur. De reis van mijn leven begon ooit op Bali, toen ik daar onder water ten huwelijk werd gevraagd. Ter gelegenheid van ons 12,5-jarig huwelijk besloten we terug te keren naar dit romantische eiland.

Deze blog is geschreven door Cindy

Lees ook onze blog vol praktische tips voor een vakantie naar Bali met kinderen.

Bali belly: eerlijk verhaal over onze vakantie op Bali

♥ Onze aankomst in Canggu
♥ Zieke kindjes op reis
♥ De hel die Bali Belly heet
♥ Rust in Ubud
♥ Gezond naar huis

Deel & pin deze blog!

Onze aankomst in Canggu - Eerlijk verhaal - Bali belly

De verschillen tussen 2009 en 2023 waren ongelooflijk! Na een tussenstop in het bruisende Singapore (wat echt geweldig was!), landden we op Bali. Het was veel drukker dan ik me herinnerde, het verkeer was een nachtmerrie, maar de warmte die ons begroette midden in de winter was welkom. Voor de eerste paar dagen hadden we een huis in Canggu gehuurd, een plaats waar we nog nooit waren geweest en waarvan we wisten dat het behoorlijk toeristisch zou zijn. Toch wilden we er graag naartoe vanwege de leuke beachclubs in de buurt. We hebben er echt van genoten, vooral omdat ze allemaal zwembaden hadden, wat een welkome afwisseling was voor de kinderen.

Na een paar nachten vertrokken we naar onze volgende bestemming, het AYANA Resort Bali in Jimbaran bij Uluwatu. Ik had een lijst met leuke activiteiten samengesteld, maar op de tweede dag sloeg het noodlot toe.

Zieke kinderen op reis

Jady werd ernstig ziek en binnen een uur voelde ook Dan zich beroerd. Jady was niet zomaar ziek, ze was ernstig uitgedroogd, en we moesten haar dringend naar het ziekenhuis brengen. Het enige geschikte ziekenhuis was echter 45 minuten rijden, en met het chaotische verkeer dachten Sven en ik dat het te ver was. Uiteindelijk kozen we voor een nabijgelegen kliniek. Terwijl Sven met Jady naar de kliniek ging, bleef ik bij Dan en Kate. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld. Het was een vreselijke situatie, en terwijl ik dit schrijf, voel ik nog steeds die angst in mijn buik. Ik heb me ook nog nooit zo ver van huis gevoeld. Op dat moment konden we alleen maar wachten en hopen dat Dan niet erger ziek zou worden.

Alles draaide om geld

Ondertussen kreeg Jady een infuus, maar eerst moesten er veel administratieve zaken worden afgehandeld. Begrijpelijk, maar op dat moment wilde ik gewoon dat mijn kind werd geholpen en denk je alleen maar: doe iets! Sven moest Jady daar achterlaten in haar bed en bij de receptie alles regelen. Bali voelde op dat moment verschrikkelijk, vooral wanneer het om geld draaide. Documenten moesten worden ondertekend en toestemming werd gegeven om de kosten niet op de reisverzekering te verhalen. Op dat moment wil je gewoon dat je kind wordt geholpen, en je tekent alles. Elke nieuwe zak infuus of medicijn vereiste weer handtekeningen en betaling, en Sven moest haar telkens alleen in die kamer achterlaten.

Alle kindjes ziek

Niet veel later werd Kate ook ziek, en ik besefte dat hetzelfde met haar kon gebeuren als met Jady. Het was midden in de nacht, en ik hield het nog even in de gaten. Toen de eerste zonnestralen de kamer binnenvielen, belde ik de receptie en vroeg om een dokter. Voor Jady bleek dat er een bacteriële infectie was gevonden, en ze kreeg antibiotica. Kate kreeg een injectie tegen misselijkheid en uitdroging. Dan wilde geen medicatie, want hij dacht dat zijn lichaam sterk genoeg was. Maar na het overleg met het ziekenhuis schreef ook zijn dokter antibiotica voor. Het was ook mijn beurt om papieren te ondertekenen en te betalen. Het enige wat ik wilde, was dat ze allemaal beter zouden worden.

Gezwollen gezicht

Ondertussen moest Jady in het ziekenhuis blijven, knapten Kate en Dan langzaam op en sliepen ze vooral veel. Het personeel in het resort was ongelooflijk attent en behulpzaam. Ik waardeerde de telefoontjes en kopjes thee die ze brachten.

Aan het einde van de middag begon Jady echter een gezwollen gezicht te krijgen, en toen was mijn geduld op. Het ziekenhuis gaf ons geen goed gevoel en de communicatie was slecht. Mijn gevoel vertelde me dat ze genoeg vocht binnen had en dat dit de oorzaak was van haar opgezwollen gezicht. Ik wilde dat ze terugkwam naar het hotel of dat we naar een ander ziekenhuis gingen. Uiteindelijk vergezelde iemand van het resort ons. Het leek alsof ze haar nog een nacht wilden houden om extra kosten te rekenen, althans zo voelde het voor ons. Gelukkig mocht ze terugkeren naar het hotel nadat er goede communicatie was, en gelukkig waren we weer compleet.

Tijd om te genieten

De service van het personeel bij AYANA was echt hart verwarmend en ik ben ze eeuwig dankbaar! Onze plannen moesten echter worden aangepast, want de volgende dag zouden we verder reizen en dat was niet mogelijk met de kinderen die nog steeds zwak waren. Gelukkig konden we ons verblijf verlengen en twee dagen later naar de volgende bestemming vertrekken. De dagen stonden voornamelijk in het teken van herstel, en we werden goed verzorgd. Even naar buiten, naar het strand, zwemmen, aapjes kijken en dan weer naar boven om te rusten, proberen iets te eten enz.

Ontvang onze GRATIS preset voor de allermooiste vakantiefoto's

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang GRATIS onze favoriete preset voor nog mooiere vakantieherinneringen.

Inschrijven nieuwsbrief

De hel die Bali Belly heet

Twee dagen later moesten we verder en stond ons een lange autorit te wachten. Eigenlijk wilde ik niet weg en zag ik er tegenop. Na een lange rit naar het noorden kwamen we aan in Munduk. Toen ik uit de auto stapte, voelde het alsof het tien graden kouder was. Het was bewolkt, en we bevonden ons echt in de middle of nowhere. Waarom had ik dit ook alweer geboekt? Oh ja, vanwege het prachtige uitzicht. Maar daar was op dat moment niets van te zien. Na de lunch hebben we spelletjes gespeeld en de kinderen even laten rusten.

Ook ik werd ziek

Tegen de avond begon het, ik had al geen eetlust en het middageten zat nog zwaar op mijn maag. Ik kon echt niets eten en Sven voelde zich ook niet lekker. Toen begon de ellende. Ik werd ziek, en Sven werd ziek. Zo ziek! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo ziek ben geweest. Het enige waar ik aan dacht was dat ik niet op die berg zou sterven, want er kon geen dokter komen. ORS stond naast mijn bed, en ik nam slokjes ervan. We hebben de nacht overleefd en waren de volgende dag volledig uitgeput. Gelukkig konden we gebruik maken van roomservice, maar ik kon die dag echt niets eten. Emily in Paris hielp me een beetje op de been te blijven. Wat een hel was het. Ondertussen hebben we ons verblijf weer verlengd en kregen we bezoek van vrienden uit Aalsmeer.

Dankbaar voor hulp

We waren dankbaar voor hun hulp en dat de kinderen konden spelen met hun vriendjes. We hebben veel geslapen en bijna niets gegeten. Na een paar dagen voelde ik me iets sterker en klaar om verder te reizen, hoewel we veel mooie plekken moesten overslaan. Uiteindelijk maakte dat niet uit. We waren blij dat de kinderen weer herstelden en dat het ergste achter de rug was.

Rust in Ubud - Bali Belly - Eerlijk verhaal

Op naar Ubud!

Onze eerste tussenstop op weg naar Ubud was bijzonder. We bezochten Ulun Bandu, het drijvende tempelcomplex. Eerlijk gezegd schrok ik van alle drukte onderweg. Overal leken influencers bezig te zijn, en het was behoorlijk druk, zelfs buiten het hoogseizoen. Op dat moment voelde Bali niet meer zoals het Bali dat ik me herinnerde. Gelukkig maakte onze volgende stop veel goed: Jatiluwih Village, met een werkelijk adembenemend uitzicht. Het was het mooiste rijstterras dat ik ooit had gezien. Helaas begon het hard te regenen, wat ons deed grinniken over al onze plannen voor deze droomreis.

Lees hier onze blog met de meest kindvriendelijke hotels in Ubud.

De weg naar Ubud bood werkelijk een adembenemend mooi landschap, en toen we aankwamen op onze volgende bestemming, voelden we ons eindelijk weer een beetje thuis in een meer bewoonde omgeving. We hebben veel geleerd tijdens deze reis. Misschien zijn niet alle soorten reizen geschikt voor ons. Hoewel we enorm van de natuur houden, lijkt een omgeving met wat meer bedrijvigheid wellicht beter bij ons te passen.

Ubud heeft veel goed gemaakt

Ubud heeft echter veel goedgemaakt. Bij aankomst bij Chapung Sebali werden we verwelkomd door een prachtige omgeving vol groen en prachtige bloemen. Het hele hotel was tot in de puntjes verzorgd, en de menukaart bood heerlijke gerechten, wat een aangename afwisseling was. We genoten van een stevige lunch, want na vijf dagen bijna niets eten, had ik behoorlijke trek. Helaas viel het eten niet helemaal goed, en de daaropvolgende nacht had ik weer last. Sven en Dan gingen op avontuur met een quad, terwijl ik bij het zwembad bleef. Ik besloot die dag licht te eten en merkte dat ik me langzaam aan begon te herstellen dankzij de zon en de rust. Ik dronk sapjes en at soep. De daaropvolgende dagen ging het steeds beter. We bezochten de markt in Ubud, wat erg leuk was maar me daarna volledig uitgeput achterliet.

Langer in Ubud gebleven

Uiteindelijk besloten we om in Ubud te blijven. We voelden ons er comfortabel. De omgeving was prachtig en bood tal van activiteiten voor kinderen. Onze volgende geplande stop was een bamboehuis in de jungle, een locatie die we al een half jaar van tevoren hadden gereserveerd. Echter, ik was even klaar met nieuwe avonturen en had in Ubud zoveel fijne plekjes ontdekt. Bovendien begon ons hotel als een thuis te voelen, en het eten was voortreffelijk. Ook de kinderen waren het erover eens dat dit een goede plek was om te blijven.

Gezond naar huis na Bali Belly - Eerlijk verhaal

Veel van onze plannen voor deze reis gingen helaas niet door. We hadden onder andere nog het idee om naar een eiland te varen en daar te overnachten, in de jungle te verblijven, door de rijstvelden te fietsen, en nog veel meer. Bali biedt talloze mogelijkheden voor avonturen, maar eerlijk gezegd moet ik toegeven dat sommige van de prachtige beelden die je op sociale media ziet, soms mooier lijken dan de werkelijkheid. Mijn ervaring in Bali viel me tegen, en ik heb het gevoel dat ik daar misschien alleen in sta.

Eindelijk naar huis

Toen ik vertrok, had ik gemengde gevoelens. Enerzijds was ik dankbaar dat we gezond naar huis gingen, maar anderzijds voelde ik me teleurgesteld omdat mijn romantische idee van Bali was gebroken. De natuur is nog steeds buitengewoon prachtig en magisch, maar ik was geschrokken van de manier waarop sommige mensen met de omgeving omgingen. Ik weet niet of het aan de lokale bevolking ligt of dat toeristen bijdragen aan het probleem, maar het was verontrustend.

Dikke pech

Ondanks onze voorzorgsmaatregelen, zoals aandacht besteden aan wat we aten, het vermijden van straatvoedsel, het drinken van water uit verzegelde flesjes en slapen in hygiënische accommodaties, werden we ziek, zelfs in een vijfsterrenresort. Begrijp me niet verkeerd, dit kan overal ter wereld gebeuren, en ik ben me ervan bewust dat gezondheidszorg in andere landen anders kan zijn. Gelukkig herstelden we.

Bali is veranderd

Wat me ook opviel, is dat Bali anders was dan in mijn herinneringen. Je hoefde vroeger niet 1,5 uur in de auto te zitten voor een korte afstand. De mooiste plekjes waren nog niet overladen met toeristen. Toch heb ik nog steeds veel bewondering voor de vriendelijkheid van de lokale bevolking en hun mooie levensfilosofie. Ze geloven in ‘wie goed doet, goed ontmoet’ en dragen bij aan de harmonie van de wereld door te geloven dat tegenstellingen zoals goed en kwaad, licht en donker even belangrijk zijn.

Ga ik ooit nog terug?

Ik weet niet of ik ooit nog terugga naar Bali. Er zijn nog zoveel andere plekken om te ontdekken en ervaringen op te doen, en de tijd is beperkt. Persoonlijk ben ik van mening dat je niet ver hoeft te reizen om geluk te vinden, want er zijn in Europa plekken die perfect aansluiten bij wat ik zoek. Het enige nadeel is dat de temperaturen misschien niet zo aangenaam zijn als in de zomer. 😉

Uiteraard is Bali ook gewoon heel leuk!

Wat zijn de leukste activiteiten op Bali en de meest kindvriendelijke hotels? Je leest dit en meer in al onze blogs over Indonesië.

Lees alle blogs hier

Over Cindy

Mijn naam is Cindy, en ik ben ondertussen alweer 13 jaar getrouwd met Sven, mijn beste vriend en partner. Samen hebben we drie kinderen: Dan, die 11 jaar is, en Kate & Jady, die beiden 7 jaar oud zijn. Ons leven is allesbehalve saai, en we hebben de afgelopen jaren veel spannende avonturen beleefd.

Mijn grootste droom is om zoveel mogelijk van de wereld te zien. Hoewel die droom in de loop der jaren is geëvolueerd, ben ik erachter gekomen dat ik vooral van luxe reizen houd, vooral naar bestemmingen met zonnig weer en prachtige hotels.

Toen de tweeling werd geboren, vreesde ik dat reizen voorlopig niet meer mogelijk zou zijn. Gelukkig wordt het nu makkelijker nu ze ouder worden, en hebben ze al heel wat vlieguren op hun naam staan. We kiezen vaak voor bestemmingen waar zij van genieten, want hun geluk is ons geluk.

De laatste tijd ga ik ook vaker zonder de kinderen op reis, waardoor we wat meer vrijheid hebben. Reizen brengt altijd veel bijzondere ervaringen met zich mee: nieuwe ontmoetingen, prachtig weer en de ontdekking van nieuwe dingen. Er valt zoveel te vertellen over mijn reisavonturen, en ik deel ze graag, niet alleen voor mezelf, maar ook voor degenen die mijn verhalen lezen. Dus, welkom in mijn wereld vol wonderen en avonturen!

Lees al Cindy haar avonturen op heavydreamertravel.nl en volg haar via Instagram @heavydreamer_travel.